Porcupine Tree

Em · Wysłany: Pią 19:41, 30 Mar 2012 Temat postu: Porcupine Tree

Porcupine Tree - brytyjska grupa grająca progresywnego rocka działająca w Londynie od 1987 jako solowy projekt Stevena Wilsona, zaś w 1993 przekształcona w kwartet. Muzyka grupy przypominała początkowo twórczość Pink Floyd z „kosmicznego” okresu, lecz brzmiała znacznie nowocześniej. Muzyka jest zarówno klimatyczna, stonowana, jak i, zwłaszcza na nowszych płytach, dynamiczna i ostra, często określana jako solidnie zagrana i wyrafinowana. W niektórych realizacjach muzyka grupy zbliża się do rocka elektronicznego.

Trains

Midge Foe

Piszę o trzecim wrażeniu, tamto poprzednie nieaktualne, poza tym nie chciałam pisać postu pod postem.
No więc z miesiąc temu ich odkopałam i mnie wzięło, i to o wiele bardziej niż wcześniej. Wszystko przez to, że zdałam sobie sprawę że pretensjonalność, przesadzanie i rozwlekanie są tym, co najbardziej lubię w muzyce Laughing

Nie żeby oni byli jakoś specjalnie pretensjonalni, ale podoba mi się to stłumienie uczuć, czy może raczej rozłożenie ich stopniowo na całą płytę i analizowanie po kawałeczku.
Co by nie lać wody przechodzę do ulubionych piosenek (spróbuję się zmieścić w pięciu):
- Piano Lessons - ostatnio mielę ostro, no i strasznie lubię teledysk
- Anesthetize - na początku lubiłam tylko środkową część, ale postępuję zgodnie z zasadą słuchamy całych piosenek, choćbyśmy chcieli tylko usłyszeć nasz ulubiony moment który stanowi tylko 10% utworu i dzięki temu polubiłam całą
- Shesmovedon - nie wiem co takiego jest w tej piosence, chyba klimat
- Trains - kiedyś nie wiedziałam, co inni widzą w tej piosence, potem stwierdziłam, że przyjemna i wreszcie się uzależniłam
- Heartattack in a Layby - brzmi dość dołująco, ale sad songs make me happy Wink

(Tu mam ochotę dorzucić jeszcze Even Less, Russia on Ice, Time Flies i kilka innych stworków, ale trzymam się swojego postanowienia.)
Jeśli chodzi o płyty to nie mam swojej ulubionej, uniwersalnej, której mogłabym posłuchać w każdej okazji (gdy chcę pastelowych smętów, słucham Stupid Dream, coś ostrzejszego - puszczam Fear of a Blank Palnet itp.). Chociaż nie - bardzo lubię Lightbulb Sun, zwłaszcza po wczorajszej nocnej sesji z tą płytą, przez co prawie zaspałam dzisiaj na zajęcia Laughing

Ale nie słuchajcie mnie, kilka dni temu to samo mogłabym powiedzieć o Stupid Dream a wcześniej jeszcze o In Absentia.

PS. Bójcie się, postawiłam przed sobą zadanie poznania całej dyskografii Stevena Wilsona, więc czasem mogę wyskoczyć z jakimś dziwnym tematem typu Bass Communion czy Incredible Expanding Mindfuck Laughing

Catelyn

Emm... miło się czasem słucha. Przyjemne, dobre, niebanalne (chociaż czasami za bardzo mi zalatuje Pink Floyd). Radioactive Toy jest bardzo fajne. W ogóle jedyne co mi przeszkadza, to podobieństwo większości utworów oraz głos wokalisty.